گروه فرهنگی صابرنیوز:هیات اسلامی هنرمندان در سال 1380 با رویکرد دفاع از آرمان ها و ارزش های اسلامی، تبیین نظری حکمت و مبانی هنری اسلامی، تلاش در جهت سالم سازی فضای فرهنگی و هنری کشور، حمایت از تداوم و تعمیق آموزش های هنری برای اعتلای فکری و ذوقی هنرمندان تاسیس شد.

 

 

از افراد موثر این مجموعه می توان آقایان جواد شمقدری، سید احمد میر علایی،مهدی عظیمی، مسعود اطیابی، شفیع آقا محمدیان، روح الله شمقدری و جمال شورجه و... اشاره کرد.

که از بین اسامی بالا در دولت دهم ،جواد شمقدری به ریاست سازمان سینمایی با حکم وزیر وقت ارشاد نائل شد که خیلی از اعضای هیئت هنرمندان هم بطبع آن وارد سیستنم مدیریتی آن زمان سینمایی شدند .که بخاطر عقبه گفتمانی این جرییان حضور شمقدری و تیمش در سازمان سینمایی موجب امیدواری بسیاری بین دغدغه مندان حوزه فرهنگ خصوصاً سینما شد.

 

جواد شمقدری در دوران ریاستش بر سازمان سینمایی دوران پر حاشیه ای را پشت سر گذاشت به طوریکه در آن زمان ها آرش فهیم از نویسندگان و خبرنگاران قدیمی این حوزه نوشت: فقدان نظریه، چشم انداز و راهبرد، نتیجه ای جز حرکت شمقدری و یارانش بر مدار تناقض و تردید نداشت. عملکرد یک بام و دو هوا و اقدامات متضاد، از ابتدای کار، دامن مدیریت سینمایی دولت دهم را گرفت. نکته قابل تأمل این است که گذشت زمان بر تناقض های شمقدری افزود. دیدیم که طی این چهار سال، شمقدری از یک طرف بر بازگرداندن قطار سینما به ریل اصلی و حقیقی خودش(به تعبیری، اعتلای سینمای انقلاب و دفاع مقدس) تأکید می کرد، اما از آن طرف به فیلم هایی با مضمون ضدخانواده و با محوریت خیانت، مجال عرض اندام و پر و بال می داد. رئیس سازمان سینمایی دولت دهم خانه سینما را به خاطر قانون شکنی منحل کرد اما در مقابل به برخی تهیه کنندگان بدسابقه فضای قدرت گرفتن و فعالیت صنفی می داد. هنوز حملات شمقدری به اسکار را فراموش نکرده ایم. او به درستی اسکار را یک شوی آمریکایی می دانست، اما در اواخر دوران مدیریت خود ناگهان تغییر موضع داد و خود را لابی گر دریافت جایزه از همین شوی آمریکایی معرفی کرد! شمقدری کنفرانس هالیوودیسم را ابداع کرد؛ کنفرانسی که در آن دائم از رویکرد ضدانسانی و غیراخلاقی هالیوود انتقاد می شد، اما همزمان با برگزاری این کنفرانس بود که پروژه فاخر خود را به یکی از همکاران تولید فیلم های غیراخلاقی هالیوود سپرد و حتی برای دفاع از او در مقابل بخشی از نیروهای انقلاب ایستاد! شمقدری از یک سو به خاطر شعار دادن علیه نظام در جشن خانه سینما بیانیه "انا للله..." صادر کرد و از سوی دیگر برای ساخت فیلم هایی با همان مضامین سرمایه گذاری می کرد و به آن ها جایزه می داد. او یک روز مجوز فیلم «جدایی نادر از سیمین» را باطل کرد و روز دیگری به ستایش این فیلم پرداخت. و موارد فراوان دیگر.

التهاب سینمای ایران در اواخر دوره مدیریت جواد شمقدری بر این عرصه تبدیل به انفجار شد. نخستین جرقه این انفجار در سی امین جشنواره فیلم فجر زده شد. جشنواره ای که نمایشگر تعداد نسبتا زیادی از فیلم های با گرایش ضدخانواده و روایتگر خیانت زن و شوهر به یکدیگر بود. اگر جشنواره های قبلی تا حدودی متأثر از سیاست های مدیران قبلی بود، این جشنواره به طور تمام و کامل ماحاصل دولت دهم محسوب می شد. فیلم هایی در این جشنواره به نمایش درآمدند که به طور آشکار یادآور آثار سیاه دوران مهاجرانی بودند. حتی غلبه این گونه فیلم ها باعث شد که تعداد معدود فیلم های خوبی همچون «قلاده های طلا»، «روزهای زندگی»، «ملکه» و ... هم نتوانند فضا را متعادل کنند.

 اتفاقا یک ماه بعد و با نمایش دو فیلم «خصوصی» و «گشت ارشاد» در اکران نوروز سال 91 اعتراضات اقشار متدین که سال ها بود رخ نداده بود، دوباره زنده شد. به واسطه این دو فیلم حتی برخی از ائمه محترم جمعه کشور نیز هشدار دادند. اما رئیس سابق سازمان سینمایی به جای احترام گذاشتن به انتقادات و اعتراض ها و عذرخواهی از مردم به خاطر تولید و نمایش این همه فیلم مبتذل در سینمای تحت مدیریتش، طلب کار شد و موضع حق به جانب گرفت. از این مقطع زمانی بود که شمقدری مدافع همان اتفاقاتی شد که دو دوران اصلاحات به مخالفت برخاسته بود. اتفاقاتی که روز به روز بر تنش های جاری در سینمای کشور افزود. به طوری که مدیران سینمایی هر روز با گروه و نهاد خاصی درگیر شد. این درگیری با حوزه هنری و به واسطه تحریم برخی از فیلم های مشکل دار در سینماهایش شدت بیشتری گرفت. کشمکش هایی که نتیجه ای جز تضعیف تدریجی نظام سینمایی کشور نداشت. مسئله ای که به خوبی در افت محسوس فروش فیلم ها در سالها خودش را نشان داد.

انحلال خانه سینما هم بخشی از انفجار بزرگ دو سال پایانی مدیریت سینمایی شمقدری بود. انحلالی که می توانست به اصلاح نظام صنفی سینمای ایران بیانجامد. یعنی با منحل اعلام کردن یک تشکل شبه صنفی به نام خانه سینما که علاوه بر ابتلا به مشکلات قانونی، در انحصار طیف خاصی بود و کمتر به دغدغه های صنفی سینماگران رسیدگی می کرد، می شد یک تشکل صنفی واقعی، فراگیر و قدرتمند را ایجاد کرد. اما متأسفانه با عدم اتخاذ تمهیدات لازم، این فرصت هم به یک تهدید تبدیل شد. تغییر مسئله از یک ماجرای قانونی به یک نوع گروکشی جناحی، عامل اصلی تداوم مناقشه خانه سینما و رو در روی هم قرار گرفتن بخشی از جامعه سینمایی بود. این درحالی است که با تسریع در رسیدگی به مسئله و تمرکز بر موضوع اصلاح ساختار صنفی و جلوگیری از قانون شکنی و باندبازی، این امکان وجود داشت که این ماجرا ختم به خیر شود.

متأسفانه جشنواره سی و یکم فیلم فجر هم به عنوان آخرین اتفاق مهم مدیریت سینمایی دولت دهم، نتوانست انتظارات را برآورده کند و معضل عمل متناقض از سوی این مدیریت در این رویداد هم استمرار یافت تا عملا فرصت بازگرداندن قطار سینمای ایران بر ریل های واقعی خودش از کف شمقدری برود.

 

 

اما با آن حجم انتقادات از شمقدری ، میرعلایی و دیگر دوستان شاغل در سازمان سینمایی وقت  ، صابرنیوز به گواه آرشیو از حامیان گفتمان آقای شمقدری بود علی رغم ضعف هایی که اشاره شد ولی هئیت تحریه صابرنیوز معتقد بود که حمایت از شمقدری به عنوان یک عنصر انقلابی و ارزشی واجب است تا رئیس وقت بتواند در مقابل ناهنجاری ها استقامت کند .
صابرنیوز در آن زمان معتقد بود هست که نقاط قوت شمقدری مورد بی مهری قرار گرفته است به طور مثال؛ ازجمله وقایع مثبتی که در آن  دوره رخ داد و ناشی از برنامه ریزی و سیاستگذاری مدیریت بود می توان فراهم شدن امکان ظهور و بروز استعدادهای تازه و جوان را نام برد. بدون تردید در هیچ مقطعی از سینمای ایران این تعداد فیلمساز جوان و تازه کار، در عرصه حرفه ای و ساخت فیلم های بلند، کوتاه، مستند و انیمیشن بروز نیافت. برخلاف نظر مخالفان مدیران سینمایی دولت دهم که معتقد بودند یکی از مشکلات اصلی این مدیریت انحصار طلبی بود، واقعیت گویای آن است که در این دوره در مقایسه با دوره های سابق، افراد بیشتری امکان فعالیت و ساخت فیلم یافتند. ولو اینکه بسیاری از این فیلم ها در حد و اندازه استاندارد نبودند. اما به هر حال در قیاس با دوره موسوم به اصلاحات که تعداد زیادی از فیلمسازها به اجبار خانه نشین شده و از تولید فیلم محروم شدند، در این مقطع شاهد وضعیت متفاوت تری بودیم.
برعکس وضعیت دولت خاتمی که سینمای ایران به دو، سه موضوع خاص مثل فیلم های دختر-پسری و آثار آپارتمانی محدود شده بود، تنوع ژانری و موضوعی در این عرصه اوضاع بهتری پیدا کرد. حتی با برگزاری جشنواره فیلم عمار –با حمایت سازمان سینمایی- برای نخستین بار، سینما به روستاها راه یافت و دورافتاده ترین و فقیرترین فیلمسازان نیز از طریق این جشنواره امکان ذوق آزمایی یافتند.کاری که اکنون هم در معاونت سینمایی به عنوان عدالت فرهنگی در حال پیگیری است .
یکی دیگر از اتفاقات خوب و مهمی که در این دوره افتاد، گسترش ارتباط با هنرمندان مستقل خارجی بود. کشور ما به واسطه جایگاه منحصر به فرد بین المللی اش، ظرفیت بسیار مناسبی برای پناه دادن به هنرمندان معترض و ضد سلطه دارد. شمقدری و همکارانش به خوبی این موضوع را درک کرده و با برگزاری همایش هایی چون هالیوودیسم، سینمای ضدسلطه، جشنواره افق نو و ... تلاش کردند تا از این ظرفیت استفاده کنند.
ارتقای معاونت سینمایی به سازمان سینمایی، توجه بیشتر به زمینه هایی چون مستندسازی، بازی های رایانه ای و ... در مقایسه با دوره های گذشته و موارد دیگری از این دست، از دیگر کارهای قابل تقدیر مدیریت سینمایی در زمان شمقدری  بود.
 

(علت توضیحات در خصوص عملکرد برادر عزیزم شمقدری ای نبود که یادآوری شود که باید در مقابل جبهه ای که سالهاست در سینما تشکیل شده گفتمانی و تشکیلاتی کار کرد و مشکلاتی که رئیس آن زمان سینما با آن مواجه بوده است)

 

 

نگارنده مانند بیشتر دغدغه مندان این حوزه انتظارمی رفت که با روی کار آمدن دولت سیزدهم در قامت یک مشاور در کارزار سخت فرهنگی حضور در تمام عیار داشته باشند چون بیشتر افراد این موسسه غیر دولتی افرادی استخوان خورده هستند که با همان تجربه و دلسوزی شان می توانستند نخ تسبیح دلسوزان حوزه سینما شوند تا با وحدت گفتمانی که 8سال به برکت دولت تدبیر در سینما جا خوش کرده تغییر کند و از آن بالاتر هم این تجمع به خاطر با تجربه هایی که حضور دارند و برکت هیات اسلامی هنرمندان هستند در سوتفاهمات ریش سفیدی کنند تا آن مسائل را رفع و رجوع شود .

ولی چیزی که حداقل در رسانه دیده می شود با آمال و آرزوی نگارنده و دغدغه مندان و دلسوزان ارزشی سینما فرسنگ ها فاصله دارد و علت نوشتن این متن نیز به خاطر این پارادوکس در رسانه تحت امر هیات اسلامی هنرمندان بوده است ومتاسفانه آگاهانه و یا ناآگاهانه مطالبی در این رسانه منتشر می شود که با روحیه گفتمانی که از تک تک اعضای هیات هنرمدان سراغ داریم فاصله دارد.

متاسفانه همان تیتر هایی که برای ایوبی و انتظامی مدیران سینمایی دولت سیزدهم در محتوا انتخاب می شد الان هم با همان دست فرمان کار می شود . بدون آنکه نقاط قوت تیتر شود و فقط با چراغ قوه دنبال اشتباه برای بزرگ نمایی می گردند . ما در اینجا نگاهمان گفتمانی است و باید این دغدغه ما را مردان استخوان خورد کرده هیات اسلامی هنرمندان متوجه باشند . که نباید کاری شود که این شائبه به وجود آید که دوستان هیات هنرمندان به دنبال سهم خواهی از سازمان سینمایی برای اعضای خودشان هستند.

  امیر المومنین فرمود کافران در کفر خود با هم متحد می شوند امیر المومنین در نهج البلاغه می فرمایند؛ کافران در مسیر باطل خود، چنین متّحدند و شما، در طریق حقّتان، این گونه پراکنده و متفرّق هستید .

 

همانطور که پیش تر هم اشاره شد ؛صابرنیوز گفتمان انقلاب وارزشها برایش از منفعت گروهی و حزبی مهمتر است و در این برهه حمایت از حرکتی که در وزارت ارشاد و سازما نسینمایی دولت سیزدهم آغاز شده  را امری مهم و حیاتی می داند و تعجب می کنیم که چرا آقایان هیات اسلامی هنرمندان که سختی کار در سازمان سینمایی را تجربه کرده اند در رسانه شان هر روز خبرهای غیر واقع در جهت تخریب این گفتمان  منتشر می شود . دوستان عزیز اگر نیت تحقق گفتمان امام و رهبری است چرا آب در آسیاب دشمن می ریزید و هر روز در اخباری را منتشر می کنید که مخالفین این گفتمان هم  این کار را نمی کنند . حداقل کمی انصاف را از اصلاح طلبان هم بیاموزیم بد نیست .

 

(انتقاد رسانه تحت امر هیات از سفرهای استانی)

لذا صابرنیوز خود را مکلف می داند که با همان روحیه که حضرت استاد مصباح آموخته از دوستان هیات اسلامی هنرمندان درخواست کند؛ از تولید اخبار زرد که در شأن آن مجموعه ارزشی نیست پرهیز و به جای انکه خودشان یک طرف حاشیه ها باشند با آن همه تجربه ، میدان داری  و ریش سفیدی گفتمان انقلاب در حوزه سینما را بر عهده بگیرند.